به گواهی تاریخ برخی از صحابه پس از رحلت رسول خدا صلّیاللهعلیهوآله در مقابل امیرمؤمنان علیهالسّلام لشکر کشیدند و به جنگ و مقاتله با آن حضرت پرداختند.
سخن اینجاست که ما میخواهیم اینطور بگوییم که صحابه نه غدیر را فراموش کردند و نه از دستورات و توصیههای پیامبر در آن روز سرپیچی نمودند. از اینرو میپرسیم:
این گروه از صحابه که به محاربه با امیرمؤمنان علیهالسّلام پرداختند به کدامین فرمایش رسول خدا صلّیاللهعلیهوآله در روز غدیر تأسّی جستند؟
نظر علمای اهل سنت در رابطه با عصمت
وقد استدل بعض الأئمة علی عصمتهم من الصغائر فی المسیر الی امتثال افعالهم واتباع آثارهم مطلقا و جمهور الفقهاء علی ذلک من اصحاب مالک والشافعی وأبی حنیفة من غیر التزام قرینة بل مطلقا عند بعضهم .[1]
«عن زید بن وهب قال: مررت علی أبی ذر بالربذة فقلت ما انزلک بهذه الأرض قال: کنّا بالشام، فقرأت: «وَالَّذِینَ یَکْنِزُونَ الذَّهَبَ وَالْفِضَّةَ وَلاَ یُنفِقُونَهَا فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِیمٍ »؛ قال معاویة: ما هذه فینا، ما هذه إلاّ فی أهل الکتاب. قال: قلت: انّها لفینا وفیهم».
آیهی که ابوذر قراءت کرد در سوره توبه و ذیل آیه 34 میباشد.
صحیح بخاری، ج 6، ص 82، تفسیر سوره توبه.