راستى کار بنى امیه ـ در کشتن افراد هم نام على ـ و کار عمر در ممانعت از نامگذارى به نام «محمد» به چه هدفی بوده است ؟ منتظر قضاوت تاریخ هستیم.
در دوران بنی امیه ، نه تنها خود آنها امیر المؤمنین علیه السلام را در منابر و خطبههای نماز جمعه لعن میکردند ؛ بلکه حتی اگر کسی از این کار امتناع می کرد و به امیر المؤمنین ناسزا نمیگفت ، او را مورد اذیت و آزار قرار میدادند ؛ تا جایی که در بسیاری جان وی را نیز میگرفتند .
1-کشتن نسائی به خاطر نقل فضائل امیر المؤمنین علیه السلام :
6 - حَدَّثَنَا أَبُو دَاوُدَ، حَدَّثَنَا ابْنُ الْمُبَارَکِ، عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ یَحْیَى بْنِ طَلْحَةَ بْنِ عُبَیْدِ اللَّهِ، قَالَ: أَخْبَرَنِی عِیسَى بْنُ طَلْحَةَ، عَنْ أُمِّ الْمُؤْمِنِینَ [ص:9] عَائِشَةَ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهَا قَالَتْ:
کَانَ أَبُو بَکْرٍ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ إِذَا ذَکَرَ یَوْمَ أُحُدٍ بَکَى، ثُمَّ قَالَ: ذَاکَ کُلُّهُ یَوْمُ طَلْحَةَ، ثُمَّ أَنْشَأَ
یُحَدِّثُ، قَالَ: کُنْتُ أَوَّلَ مَنْ فَاءَ یَوْمَ أُحُدٍ فَرَأَیْتُ رَجُلًا یُقَاتِلُ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ دُونَهُ، وَأُرَاهُ قَالَ:
یَحْمِیهِ، قَالَ: فَقُلْتُ: کُنْ طَلْحَةَ حَیْثُ فَاتَنِی مَا فَاتَنِی، فَقُلْتُ: یَکُونُ رَجُلًا مِنْ قَوْمِی أَحَبَّ إِلَیَّ وَبَیْنِی وَبَیْنَ الْمَشْرِقِ رَجُلٌ لَا أَعْرِفُهُ، وَأَنَا أَقْرَبُ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ مِنْهُ، وَهُوَ یَخْطَفُ الْمَشْیَ خَطْفًا لَا أَخْطَفُهُ، فَإِذَا هُوَ أَبُو عُبَیْدَةَ بْنُ الْجَرَّاحِ، فَانْتَهَیْنَا إِلَى رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ وَقَدْ کُسِرَتْ رَبَاعِیَتُهُ، وَشُجَّ فِی وَجْهِهِ وَقَدْ دَخَلَ فِی وَجْنَتَیْهِ حَلْقَتَانِ مِنْ حِلَقِ الْمِغْفَرِ.
(الطیالسی البصری، سلیمان بن داود أبو داود الفارسی (متوفای204هـ)، مسند أبی داود الطیالسی، ج 1، ص 3، ناشر: دار المعرفة - بیروت.1)
عائشه مىگوید:
یار غار کیست ؟ ابن بکر یا ابوبکر ؟ با استفاده از منابع اهل سنت.
یکی از داستان های ساختگی درباره ابوبکر قضیه همراهی او با پیامبر(ص)در غار است و آیه 40 توبه را در شأن او می دانند.حتی برخی این قضیه را دلیلی بر افضلیت ابی بکر بر دیگر اصحاب در بحث خلافت می دانند. که به تعدادی از دلایل در رد این افسانه پرداخته میشود:
ولین مذهب از مذاهب چهارگانه اهل سنت، مذهب حنفی منتسب به ابوحنیفه نعمان بن ثابت، متولد سال 80 هجری و متوفای سال 150 هجری و شاگرد امام صادق علیه السلام است.
دومین مذهب ، مذهب مالکی منتسب به مالک بن انس، متولد سال 93 هجری و متوفای سال 179 هجری است. سوم مذهب شافعی است که منتسب به محمد بن ادریس شافعی، متولد سال 150 هجری و متوفای سال 204 هجری است.چهارم مذهب حنبلی است که منتسب به احمد بن حنبل، متولد سال 164هجری و متوفای سال 241 هجری است.بنیانگذار اولین مذهب اهل سنت، یک قرن و نیم بعد از طلوع خورشید اسلام، به عرصه اجتماعی آمده و این مذهب را ارائه کرده است.
اما موسس مذهب تشیع خود نبی مکرم (ص) بوده است. در زمان رسول اکرم (ص)از زبان ایشان روایات متعددی در رابطه با کلمه شیعه علی (ع) مطرح بوده است.حدود 42 روایت در منابع معتبر اهل سنت آمده که واژه «شیعه علی» از زبان پیامبر اکرم (ص) استعمال شده است. از جمله، عبارتی است که سیوطی در کتاب در المنثور آورده است در ذیل آیه شریفه:
إِنَّ الَّذِینَ آَمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَئِکَ هُمْ خَیْرُ الْبَرِیَّةِ (سوره بینه/آیه7)
ادامه مطلب ...