منع از زیارت پیامبر صلی الله علیه و اله برای اولین بار

حاکم نیشابورى ( متوفاى 405 ه' ) از داود بن ابو صالح نقل میکند : روزى مروان حَکَم دید که شخصى صورت خود را بر قبر پیامبر گذاشته است ، با شتاب سوى او آمد و گردن او را گرفته ، از جاى بلند کرد و گفت: میدانى چه میکنى ؟! منظور وى این بود که چرا به زیارت سنگ و کلوخ آمده اى ! زائر که ابوایوب انصارى - از صحابه پیامبر - بود گفت: آرى خوب میدانم که چه میکنم ! من هرگزبه زیارت سنگ نیامده ام ، بلکه به زیارت پیامبر  آمده ام. 

از رسول اللّه  شنیدم که فرمود:

 «بر دین خدا گریه نکنید اگر متولّیانش اهل بودند ، و آنگاه که نااهلان برآن حکم راندند ،برایش بگریید .» 

جالب است که این حدیث را حاکم و ذهبى هر دو صحیح میدانند! 

از این رخداد تاریخى به خوبى روشن مى شود که ریشه این تفکّر از بنى امیه و به خصوص مروان بن حکم؛ همان طرد شده رسول اللّه است . مستدرک حاکم ، ج4 ، ص 560. 

عزاداری در تاریخ وهابیت

با کنکاش و جست و جو در متون تاریخى و آثار کهن اسلامى نمونه‏هاى فراوانى مى‏توان یافت که از عادى بودن برگزارى چنین محافلى حکایت مى‏کند و بر مرسوم بودن آن گواهى مى‏دهد .

از جمله نمونه‏ هایى از برپایى عزادارى مردم براى درگذشت شخصیت هاى اهل سنت ثبت است ؛ به عنوان مثال مى‏توان به موارد ذیل اشاره کرد :

‏ 1 - عزادارى براى عبدالمؤمن ( م 346 ق . )

‏ عبدالمؤمن بن خلف ، از فقیهان مذهب ظاهرى و پیرو مکتب محمد بن داود است . نسفى درباره خاکسپارى وى چنین مى‏گوید :

‏ در تشییع جنازه عبدالمؤمن شرکت جستم ، صداى طبل و دهل آن چنان گوش خراش بود گویا آنکه لشکرى به شهر بغداد یورش برده است . این مراسم ادامه داشت تا آنکه مردم براى برپایى نماز میت آماده شدند . »

 

قسمت کننده بهشت و دوزخ کیست

ابن ابى الحدید در شرحش 200/1 و حافظ ابن عساکر در تاریخش از طریق حافظ ابى بکر خطیب بغدادى، آن را روایت کرده اند.

و درباره این حدیث چنانچه " محمد بن منصور طوسى " گوید: از امام احمد به این شرح سوال شد: ما نزد احمد بن حنبل بودیم. مردى به او گفت: یا ابا عبد الله درباره این حدیث که روایت شده: على گوید، من قسمت کننده آتش ام، چه مى گوئى؟ احمد گفت: مگر چه چیز این حدیث را منکرید؟ آیا نه اینست که براى ما روایت کرده اند که پیغمبر " ص " به على فرمود: لا یحبک الا مومن و لا یبغضک الا منافق؟ گفتیم: بلى، گفت: پس مومن در کجا خواهد بود؟ گفتیم: در بهشت، گفت: و منافق در کجا؟ گفتیم: در آتش گفت: پس على قسمت کننده آتش است.

 

توسل به رسول خدا صلی الله علیه و اله بعداز وفاتش در کتب اهل سنت

أبو القاسم طبرانی از محدثان بزرگ أهل سنت نقل می کند:

مرد حاجتمندی به نزد عثمان بن عفان برای حاجتش می رفت ولی عثمان به او التفاتی نمی کرد. روزی وی عثمان بن حنیف (از صحابه رسول خدا صلی الله علیه وآله) را دید و شکایت بی اعتنایی عثمان بن عفان را پیش او برد. عثمان بن حنیف به او گفت وضو بگیر و به مسجد برو و دو رکعت نماز بخوان و

پس از آن اینطور بگو:

اللهم إنی أسألک وأتوجه إلیک بنبینا محمد صلى الله علیه وآله وسلم نبی الرحمة ، یا محمد إنی أتوجه بک إلى ربی جل وعز فیقضی لی حاجتی وتذکر حاجتک
 

توسل علمای اهل سنت به قبر

أبو الفرج بن الجوزی الحنبلی از بزرگترین محدثین أهل سنت و صاحب کتاب الموضوعات الکبری می باشد که تا امروز مورد استفاده و استناد اهل سنت قرار می گیرد.

ابن جوزی حنبلی می گوید: 

زمانی که از بیماری ام به فریاد آمدم و نتوانستم خودم را درمان کنم به قبر انسانهای صالح پناه بردم و برای اصلاح امورم متوسل شدم. پس در این حال لطف مولایم مرا به عزلت واداشت با آنکه آن را دوست نداشتم و قلبم بعد از نفرت به من بازگردانده شد و زشتی آن چیزی را که دوستش داشتم به من نمایاند