معاویه نماز جمعه را در چهار شنبه خواند

مسعودى مورّخ بزرگ اهل‏سنّت در تاریخ مروج الذهب مى‏نویسد: مردى از اهل کوفه سوار بر جمل (شتر نر) خویش به شام آمد. مردى از اهل شام که در آن شتر طمع کرده بود به دادگاه شکایت برد که این ناقه (شتر ماده) من بوده و این مرد کوفى در جنگ صفین از من گرفته است.

 

قاضى از او شاهد خواست و او هم پنجاه نفر از مردان شام را آورد و در پیشگاه قاضى شهادت دادند که این ناقه (شتر ماده) از آنِ مرد شامى بوده است! مرد کوفى شکایت نزد معاویه برد و گفت: این شتر من اصلاً ناقه (شتر ماده) نیست، بلکه جمل (شتر نر) است. معاویه که با این حادثه شگفت روبه رو شده بود، گفت: لب فروبند! حال که حکمش صادر شده قیمتش را به تو مى‏پردازم. اما وقتى به کوفه نزد على بن ابى طالب(ع)برگشتى به ایشان بگو من با ارتشى صدهزار نفرى آماده جنگ با او هستم که بین شتر نر و ماده فرق نمى‏گذارند، بلکه در مسیر جنگ صفین نماز جمعه را در روز چهارشنبه براى آن‏ها خوانده‏ام و آن‏ها سکوت کردند.[1]

پی نوشت:

(1) ابلغ علیاً انى اقابله بمأة ألف ما فیهم من یفرق بین الناقة و الجمل و لقد بلغ من أمرهم له انه صلّى بهم عند مسیرهم إلى صفین الجمعة یوم الاربعاء (مروج الذهب، ج 2، ص 172)

معاویه و شرب خمر

عبدالله بن بریده می گوید:من و پدرم نزد معاویه رفتیم او دستور داد طعام آوردند میل کردیم سپس مشروب آوردند و معاویه تناول کرد و به پدرم نیز تعارف و تقدیم کرد. پدرم گفت: از آن روزی که پیامبر اکرم(ص) آن را حرام کرده من ان را نیاشامیدم.(مسنداحمد ج5ص 347)

خدای را سپاس عورتت را

در یکى از شبهاى جنگ صفین،عمرو بن عاص و عتبه بن ابى سفیان و ولید بن عقبه و مروان بن حکم و عبدالله بن عامر و ابن طلحه الطلحات خزاعى نزد معاویه گرد آمدند، عتبه گفت: امر ما با على بن ابى طالب عجیب است، همگى با او خونى هستیم. اما من جدم عتبه بن ربیعه و برادرم حنظله بدست على در جنگ بدر کشته شدند، و نیز على در کشتن عمویم، شیبه شرکت داشته است.

عایشه معاویه را به فرعون تشبیه میکند

اسود بن یزید مى‏گوید: به عائشه گفتم: برایت شگفت آور نیست که یکى از آزاد شدگان فتح مکه (معاویه) درباره خلافت با اصحاب پیامبر خدا صلی الله علیه واله به کشمکش برخاسته است؟

عائشه گفت: این تعجبى ندارد! آن قدرت حاکمه خدا است که به آدم نیکوکار و بدکار مى‏دهد، و در تاریخ چنین اتفاق افتاده که فرعون چهار صد سال بر مردم مصر سلطنت کرده است همچنین کفارى دیگر غیر از او!

پی نوشت:

البدایة و النهایة ابن کثیر ج8ص131 به نقل از ابوداود طیالسی و ابن عساکر.

عزاداری برای اهل بیت علیهم السلام ممنوع اما برای عثمان جایز

آیا صحیح است که شامیان براى عثمان یکسال عزادارى کرده و براى رحلت او گریستند...اگر ما مى گوئیم گریه و نوحه براى میت مشروع نیست. چرا در حضور معاویه در این مدت عزادارى کرده ولى او نه تنها اینکه مانع نشد بلکه آنان را حمایت و پشتیبانى مى کرد.

ذهبى مى گوید: «نصب معاویة القمیص على منبر دمشق و الأصابع معلقة فیه و آلى رجال من اهل الشام لا یأتون النساء، و لا یمسّون الغُسل الامن حلُم، و لا ینامون على فراش، حتى یقتلوا قتلة عثمان او تفنى ارواحهم، و بکوه سنة». تاریخ الاسلام (الخلفاء)، 452

معاویه پیراهن عثمان و بعضى از انگشتان قطع شده او را بر فراز منبر آویزان کرد، و عده اى از شامیان سوگند یاد کردند که به بستر استراحت و خواب نروند، و با همسران خود مقاربت نکنند. تا اینکه قاتلان عثمان را به قتل برسانند یا اینکه کشته شوند، و یکسال براى او گریستند.