اهل سنت چگونه مزد رسالت را خواهند داد؟

سوالی که هنوز برای من حل نشده این است که  آیا اهل سنت ، مزد رسالت پیامبر (ص) را پراخت می کنند یا نه ؟

 آیه ی زیبایی در قرآن کریم داریم به این صورت که ، خداوند متعال می فرماید : "قل لا أسئلکم علیه اجراً الا المودة فى القربى " سوره شوری آیه ی 23 . 

 بگو(ای پیامبر) در برابر انجام رسالتم از شما خواستار اجر و پاداشی نیستم جز مودت ودوستی خاندانم.

و هر مسلمانی وظیفه دارد به خاطر زحمات پیامبر (ص) که آنها را از جهالت در آورد به خاندان آن حضرت مودت و دوستی کند .

 از آن طرف هم می دانیم که هر چیزی که در اسلام واجب است ، علاوه بر اینکه باید در دل آن را قبول کرد در عمل هم باید آن باور قلبی را نشان داد .مثلا نماز خواندن واجب است ، از این رو هر مسلمان ، علاوه بر اینکه باید در دل ، نماز را قبول داشته باشد در عمل هم باید نشان دهد .مودت و دوستی هم مانند نماز ، واجب است و باید در خارج هم نمایان شود . که تنها اجر و مزدی که پیامبر خواسته است همین است و بس .

حال سوال من این است که ، برادران اهل سنت ،که برگزاری مراسمات ولادت و شهادت اهل بیت را بدعت و شرک می دانند مگر برگزاری این مراسمات غیر از ابراز مودت اهل بیت است ؟ آیا یک لحظه به خود فکر نکرده اند که روز قیامت ،‌ در مقابل خدا و رسول خدا (ص) چه پاسخ خواهند داد که با فرا رسیدن ایام ولادت ایشان و اهل بیتشان ابراز خوشحالی نکرده اند و با رسیدن ایام شهادتشان بی تفاوت از کنار آن رد می شوند و حتی شیعه را به خاطر این عمل زیر سوال می برند ؟

اگر پیامبر (ص) در مقابل اینهمه زحمت که برای اسلام کشیده اند ، یک مزد از مسلمانان خواسته و آن هم محبت و مودت خاندانش است برای این است که یاد و ذکر پیامبر و خاندانش فراموش نشود .آیا مسلمانان بعد از ارتحال پیامبر (ص) مزد رسالت را پرداختند ؟ با امام علی (ع) و حضرت فاطمه ی زهرا (س) و امام حسن و امام حسین (علیهما السلام ) چگونه رفتار کردند ؟

البته مودت که مزد رسالت است به جشن و عزاداری شیعیان در جشن و عزای اهل بیت خلاصه نمی شود . بلکه مهمتر از این پیروی از آنان است که فرق مودت و محبت هم در این است . مودت علاوه بر محبت داشتن ، پیروی کردن را هم می رساند .

البته شاید مودت و دوستی را در حدیث زیر معنی کنند!!!!

شهرستانی متوفی 548 هجری از علمای اهل سنت مینویسد: نَظّام گفته است: عمر در روز بیعت به شکم فاطمه ضربه زد که منجر به سقط نوزاد وی شد. عمر فریاد میزد: این خانه را با هر که در آن است به آتش کشید. این درحالی بود که در خانه به جز علی، فاطمه، حسن و حسین کسی نبود و محسن در شکم فاطمه سقط گردید. ( الملل و النحل، ج 1، ص 57)