ابن کثیر در ذیل ایه شریفه 105 سوره مبارکه توبه :
وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَیَرَى اللَّهُ عَمَلَکُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ وَ سَتُرَدُّونَ إِلى عالِمِ الْغَیْبِ وَ الشَّهادَةِ فَیُنَبِّئُکُمْ بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُون
چند روایت را نقل میکند :
سوالی که هنوز برای من حل نشده این است که آیا اهل سنت ، مزد رسالت پیامبر (ص) را پراخت می کنند یا نه ؟
آیه ی زیبایی در قرآن کریم داریم به این صورت که ، خداوند متعال می فرماید : "قل لا أسئلکم علیه اجراً الا المودة فى القربى " سوره شوری آیه ی 23 .
بگو(ای پیامبر) در برابر انجام رسالتم از شما خواستار اجر و پاداشی نیستم جز مودت ودوستی خاندانم.
و هر مسلمانی وظیفه دارد به خاطر زحمات پیامبر (ص) که آنها را از جهالت در آورد به خاندان آن حضرت مودت و دوستی کند .
چه کسی قصد خودکشی داشت؟ (طرح سؤال از صحیح بخاری)
بخاری در صحیح خویش آورده که مدّتی وحی بر پیامبرقطع شد(دوران فترت وحی) غم واندوه او به‌اندازه‌ای زیاد شد که به کرّات تصمیم‌گرفت خود را از بلندی‌های کوه به پایین پرتاب‌کند. ولی هرگاه بالای کوه می‌رسید تا خود را از آن به پایین پرت‌کند، جیرائیل او را دلداری می‌داد و می‌گفت: «ای محمّد! تو فرستاده‌ی خدایی»(1)
سؤالات ما متوجّه صاحبان عقل و انصاف:
آیا پیامبر خدا از حرمت قتل نفس آگاه نبود؟!!
چنین حرکاتی از فرد عاقل سرنمی‌زند پس آیا سزاوار است که از صاحب عقل کامل سرزند؟
به گواهی تاریخ برخی از صحابه پس از رحلت رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله در مقابل امیرمؤمنان علیه‌السّلام لشکر کشیدند و به جنگ و مقاتله با آن حضرت پرداختند.
سخن این‌جاست که ما می‌خواهیم این‌طور بگوییم که صحابه نه غدیر را فراموش کردند و نه از دستورات و توصیه‌های پیامبر در آن روز سرپیچی نمودند. از این‌رو می‌پرسیم:
این گروه از صحابه که به محاربه با امیرمؤمنان علیه‌السّلام پرداختند به کدامین فرمایش رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله در روز غدیر تأسّی جستند؟
آیا صحیح است که پیامبر اکرم(ص) با عمّامه خود برای علی(ع) تاج گذارى نموده و براى مقامى مانند مقام پیامبر(صلى الله علیه وآله)مهیّا نموده است، با این تفاوت که او مبلّغ دین پیامبر بوده و پس از وى جانشین او است.؟؟
در «کنز العّمال»(1) از على(علیه السلام) روایت شده است:
«عمّمنی رسول الله(صلى الله علیه وآله)یوم غدیر خُمّ بعمامة، فسدلها خلفی» (پیامبر(صلى الله علیه وآله)در روز غدیر خم بر سر من عمّامه اى گذاشت و یک سر آن را به پشت من انداخت). و در لفظى دیگر: «فسدل طرفها على منکبی» (یک سر آن را بر دوش من افکند). سپس فرمود: «إنّ الله أمدَّنی یوم بدر وحنین بملائکة یعتمّون هذه العمّة» (همانا خداوند مرا در جنگ بدر و حنین توسّط فرشتگانى که این عمّامه را بر سر داشتند، یارى فرمود). و فرمود: «إنّ العمامة حاجزةٌ بین الکفر والایمان» (عمّامه مانع و مرزى است بین کفر و ایمان). ادامه مطلب ...