امام علی علیه السلام در قنوت خود معاویه و ... را لعن میکند

" ابو یوسف قاضى در ص 71 کتاب "الاثار" خود از طریق ابراهیم آورده است که:

همانا على "ع" به هنگامى که معاویه با او جنگ مى نمود در قنوت خود بر معاویه نفرین مى نمود و اهل کوفه هم در این کار از حضرت پیروى کردند، معاویه نیز همین کار را میکرد و اهل شام هم از او تبعیت مى نمودند.

  طبرى درج 6 ص 4. تاریخش روایت کند که: على "ع" هنگامى که نماز مى خواند در قنوت چنین مى فرمود.

"اللهم العن معاویه و عمرا و ابا الاعور السلمى و حبیبا و عبدالرحمن بن خالد و الضحاک بن قیس والولید."

    ترجمه: خداوندا! معاویه، عمرو، ابوالاعور سلمى، حبیب، عبدالرحمن بن خالد ضحاک بن قیس و ولید را لعنت فرست.

 

چون این خبر به معاویه رسید او نیز در قنوت خود على و ابن عباس و اشتر و حسن و حسین را لعن نمود.

 این روایت را هم نصر بن مزاحم در ص 3.2 کتاب "صفین خود و ص 636 چاپ مصر آورده و در روایت مزاحم چنین مذکور است.

 على "ع" هنگامى که نماز صبح و مغرب را مى خواند و از نماز فارغ مى شد مى گفت:

 اللهم العن معاویه و عمرا و ابا موسى و حبیب بن سلمه تا آخر حدیث که به همان لفظ مذکور است جز آنکه در روایت او بجاى اشتر قیس بن سعد ذکر شده است.

 "این قسمت نیز اضافه چاپ دوم است" ابن حزم در درج 4 ص 145 کتاب "المحلى" روایت کند که على و معاویه در قنوت نمازهاى واجب و مستحب خود یکدیگر را نفرین مى کردند.

 و این موضوع را وطواط در ص. 33. کتاب "الخصایص" خود روایت نموده و این عبارت را بدان افزوده است: و پیوسته این روش برقرار بود تا عمر بن عبدالعزیز به خلافت رسید و از آن منع کرد.

 

و همین روایت راابن اثیر درج 3 ص 144 کتاب "اسد الغابه" به لفظ طبرى ذکر نموده است.

 

"این قسمت نیز اضافه چاپ دوم است" و ابوعمر در "الاستیعاب" در مبحث کنیه ها در شرح حال ابو الاعور سلمى گوید: او "ابوالاعور" و عمرو بن عاص در جنگ صفین با معاویه بودند، او نسبت به دشمنى و کینه حضرت از سایرین سختتر بود. على "ع" او را قنوت نماز صبح یاد مى کرد و مى فرمود: خداوندا! او را دفع فرما! و دیگران را نیز در قنوت نفرین مى کرد و ابوالفدا درج 1 ر 179 تاریخش این داستان را به لفظ طبرى ذکر نموده است.

 

"این قسمت نیز اضافه چاپ دوم است" زیلعى درج 2 ص 131 کتاب "نصب الرایه" خود از ابراهیم گوید:

 

چون بین على و معاویه جنگ بر پا شد. على در قنوت معاویه را نفرین مى فرمود و اهل کوفه هم از حضرت پیروى مى کردند و معاویه هم على را نفرین مى کرد و اهل شام او را پیروى مى کردند.

 

و این موضوع را ابوالمظفر، سبط ابن جوزى حنفى در ص 59 تذکره خود به عین لفظ طبرى تا قنوت معاویه روایت کرده و در دنباله آن نام محمد بن حنفیه و شریح بن هانى را افزوده است. و ابن ابى الحدید درج 1 ص 2.. "شرح نهج البلاغه" خود نقل از کتاب صفین ابن دیزیل "شرح حالش در ص 162 ج 1 ذکر شده" و از کتاب صفین نصر بن مزاحم روایت نموده و شبلنجى در ص 11.. " نور الابصار " خود آنرا ذکر کرده است.