2- ابو سلمه از پیامبر ( ص ) نقل مىکند :
غُبارُ الْمَدِینَةِ یُطْفِی الْجذام .
3- ابن اثیر جزرى از پیامبر ( ص ) نقل کرده:
وَالَّذی نَفْسِی بِیَدِهِ إنَّ فی غُبارِها شِفاءٌ مِنْ کُلِّ داءٍ .
سوگند به کسى که جان من در دست اوست ، غبارِ خاک مدینه شفاى از هر دردى است .
سمهودى مىنویسد:
قال صالح بن عبد الحلیم: سمعت أبا محمد عبد السلام بن یزید الصنهاجی یقول: سألت أحمد بن یکوت عن تراب المقابر الذی کان الناس یحملونه للتبرک هل یجوز أو یمنع؟فقال: هو جائز، وما زال الناس یتبرکون بقبور العلماء والشهداء والصالحین، وکان الناس یحملون تراب قبر سیدنا حمزة بن عبد المطلب فی القدیم من الزمان. قال ابن فرحون عقبه: والناس الیوم یأخذون من تربة قریبة من مشهد سیدنا حمزة، ویعملون منها خرزا یشبه السبح، واستدل ابن فرحون بذلک على جواز نقل تراب المدینة، وقد علمت مما تقدم أن نقل تربة حمزة رضی الله عنه إنما هو للتداوی؛ ولهذا لا یأخذونها من نفس القبر، بل من المسیل الذی عنده المسجد «2» ، ولئن صح مشروعیة التبرک بتراب قبور(الکتاب: وفاء الوفاء بأخبار دار المصطفى ج1 ص95،المؤلف: علی بن عبد الله بن أحمد الحسنی الشافعی، نور الدین أبو الحسن السمهودی (المتوفى: 911هـ)،الناشر: دار الکتب العلمیة - بیروت،الطبعة: الأولى - 1419،عدد الأجزاء: 4)
روش صحابه و دیگران این بود که از خاک قبر صالحین،شهدا , علما برمیداشتند.
4- تبرک به قبر و خاک قبرِ سعد بن معاذ صحابى
ابن سعد و ذهبى مىگویند: شخصى مقدارى از خاک قبر سعد بن معاذ برداشت ، سپس نگاهى به آن کرد ، ناگهان آن را مشک یافت .
طبقات الکبرى ، 3 ، 10 - سیر اعلام النبلاء ، 1 ، 289.
5- تبرّک به خاک قبر عبداللّه حداّنى
ابونعیم اصفهانى و ابن حجر عسقلانى مىگویند : حدانى در سال 183 هـ . در روز هشتم ذىالحجه - یوم الترویه - کشته شد و مردم از خاک قبراو همانند مشک برمیداشتند و در لباس و پیراهن خود قرار میدادند .
حلیة الاولیاء ، ج 2 ، ص 258 - تهذیب التهذیب ج 5 ، ص 310.
6- البته راجع به قبر بخارى در سمرقند ، و ابن تیمیه نیز مطالبى نقل شده است ، رجوع شود به طبقات الشافعیة ج 2 ص 233 ، سیر اعلام النبلاء ، ج 12 ، ص 467 - البدایة و النهایه ، ج14 ، ص136.