احمد بن حنبل و لعن امام علی علیه السلام

احمد بن حنبل از نوادگان ذوالثدیه ( رئیس خوارج بود که به دست علی بن ابیطالب کشته شد) بر می‌گردد،احمد بن حنبل برخی از خوارج را - که ناسزا گفتن به امیر المومنین (علیه السلام) را شعار خودشان قرار داده بودند - در کتاب‌های خود، توثیق کرده است. 

مثلا در مورد ابراهیم بن یعقوب جوزجانی که از نواصب شناسنامه دار است:

 

و یکرمه اکراما شدیدا.( تهذیب الکمال للمزی، ج2، ص248 - تهذیب التهذیب لإبن‌حجر، ج1، ص159)

او را مورد اکرام و احترام شدید قرار می‌داد.

همچنین حریز بن عثمان را - که از خبائث و أشد نواصب بود و ابن حبان نسبت به او می‌گوید:

کان یلعن علیا بالغداة سبعین مرة و بالعشی سبعین مرة.(المجروحین لابن حبان، ج1، ص268 - تهذیب التهذیب لإبن‌حجر، ج2، ص210 - الأنساب للسمعانی، ج3، ص50)

علی را لعن می‌کرد هفتاد مرتبه در صبح و هفتاد مرتبه در شب.

و ایشان روزی بالای منبر رفت و با کمال وقاحت، گفت:

حدیث منزلت درست است، ولی شما آن را اشتباهی نقل می‌کنید و شکل صحیح این حدیث این است:یا علی! أنت منی بمنزلة قارون من موسی.سوال کردند که این را از کجا می‌گویی؟ گفت:سمعت الولید بن عبد الملک یقوله و هو على المنبر.از ولید بن عبد الملک شنیدم که آن را بالای منبر می‌خواند.(تهذیب التهذیب لإبن‌حجر، ج2، ص209 - تهذیب الکمال للمزی، ج5، ص577 - تاریخ بغداد للخطیب البغدادی، ج8، ص262)

درباره چنین شخصی - از احمد بن حنبل سوال کردند که نظر تو درباره او چیست؟ گفت:ثقة ثقة، لیس بالشام أثبت من حریز.(تاریخ بغداد للخطیب البغدادی، ج8، ص263 - تهذیب الکمال للمزی، ج5، ص573 - تاریخ مدینة دمشق لإبن عساکر، ج12، ص345 - سیر اعلام النبلاء للذهبی، ج7، ص80 - تهذیب التهذیب لإبن‌حجر، ج2، ص208)

آدم مورد وثوق مورد وثوقی است. آدمی مطمئن‌تر از حریز در منطقه شامات نیست.

به تصریح صحیح مسلم، پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود:هر کس علی را دشمن بدارد، منافق است.(صحیح مسلم، ج1، ص60)

و قرآن هم می‌گوید:إِنَّ الْمُنَافِقِینَ فِی الدَّرْکِ الْأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَ لَنْ تَجِدَ لَهُمْ نَصِیرًا  (سوره نساء/آیه145)

ولی احمد بن حنبل ایشان را ثقه می‌داند؟!!!

همچنین در رابطه با اسحاق بن سوید عدوی که واقعا ناصبی بود، ولی احمد بن حنبل او را توثیق می‌کند.(تهذیب الکمال للمزی، ج2، ص433)

با اینکه پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرموده است:من سبّ علیا فقد سبّنی و من سبّنی فقد سب الله.

نتیجه گیری را به وجدانهای بیدار واگذار می کنیم.