ابن أثیر وبلاذری به نقل از عبد الله بن عبید الله مینویسند :
وکان أبی إذا خطب فنال من علی رضی الله عنه تلجلج فقلت یا أبت إنک تمضی فی خطبتک فإذا أتیت على ذکر علی عرفت منک تقصیرا ؟ قال : أو فطنت لذلک ؟ قلت : نعم . فقال یا بنی إن الذین حولنا لو یعلمون من علی ما نعلم تفرقوا عنا إلى أولاده .
الکامل فی التاریخ ، حوادث سال 100 هـ ، ج5 ، ص42 و انساب الأشراف ، ج8 ، ص195 .
پدرم هر گاه خطبه میخواند و در آن می خواست از علی (علیه السلام) بدگویی کند ، زبانش میگرفت ، پرسیدم :چرا در خطبهات وقتی که از علی (علیه السلام) میخواهی سخن بگویی کلام و سخنت نارسا میشود ؟ گفت : تو این موضوع را فهمیدهای ؟ گفتم : آری ، گفت : فرزندم ! اگر آنچه از فضائل علی (علیه السلام) ما میدانیم ، این مردم بدانند از اطراف ما پراکنده شده و به فرزندان علی روی خواهند آورد .